Ocalały raptem dwa zeszyty z jej wierszami. Kilka osób przekazywało je z rąk do rąk przez kilkadziesiąt lat. Czytali jej wiersze i zakochiwali się w Melanii. Kiedy o niej mówią lub piszą, to przeważnie używają zdrobnienia „Mela”. Stała się częścią ich życia, czasami wręcz obsesją.